maandag 25 april 2016

Battambang

We begonnen de dag bij Ramchang Guesthouse (familiekamer €18,50 per nacht, fijn zwembad) met een ontbijt voor de deur met voor mij fruitsalade, Novi een pannenkoek met banaan en de rest stokbrood met Nutella. Vanwege het Frans koloniaal verleden zie je hier veel stokbrood. Dat gaat er 's ochtends toch beter in dan een lokaal ontbijt van rijstpap.





Daarna regelden we via het guesthouse een tuktuk om ons naar de bamboo train te brengen. Blijkbaar hebben we een nieuwe afdingtactiek. Net als gister droeg Daan halverwege het onderhandelen het stokje aan mij over want ik was het niet eens met de prijs. Wanneer in recensies op tripadvisor geschreven wordt over bedragen rond de $4 heen en terug wil ik geen $10 betalen. Dus nu spelen we blijkbaar good cop/bad cop. Ach als het maar werkt en ik blijf heus vriendelijk, maar wel vastberaden.
De bamboo train is een overblijfsel uit de tijd dat er nog geen goede wegen waren en dit het snelste vervoermiddel was. Op 1 set rails rijden 2 paar wielen plus frame met bamboe vlonder erop in beide richtingen. Als er 2 elkaar willen kruisen moet er eentje uit elkaar gehaald worden en van de rails af zodat de ander kan passeren.


Tegenwoordig dient het alleen nog maar als toeristische attractie waar je na 20 minuten rijden (alsof we gister nog niet lang genoeg in de trein hadden gezeten) bij een baksteenfabriekje uitstapt voor een korte bezichtiging en daarna weer dezelfde weg terug aflegt. Het ging stukken harder dan ik verwacht had, Tula vond het wel leuk maar wilde op de terugweg toch liever achterop zitten. Omdat we Pepa's petje vergeten waren droeg zij een geïmproviseerd hoofddeksel van de sarong.
Tula hield door haar wegwaaiende petje ervaring van gister de hele weg haar nieuwe pet angstvallig vast.


Kleine verzamelaar Tula vond de kapotte bakstenen prachtig en mocht een klein stukje meenemen met de afspraak dat als de beide zijvakjes van haar rugzak vol zijn ze moet gaan schiften in wat er mee kan.


Daan hielp met het omkeren van het plateau zodat we weer terug naar onze wachtende tuktukchauffeur konden.


Onze 2e stop was de markt waar we slaagden voor billendoekjes (toen we gister net in de trein stapten voor een rit van 5,5 uur kwamen we erachter dat die op waren en niemand heeft natuurlijk de laatste gepakt. Gelukkig had Pepa pas 's avonds in ons nieuwe onderkomen een poepexplosie en kon ze meteen onder de douche), tandpasta, 2 plastic borden, een mes en 2 kilo mango's. Novi dacht bij alles wat per dozijn in plastic verpakt zat dat je er vast niet maar 1 stuk van mocht kopen, ze leert snel hier over het verschil tussen wholesale/groothandel en retail.
We lunchten voor omgerekend iets meer dan €5 op de markt waar Daan 2 kommen soep opheeft omdat we het niet snapten. Er kwam eerst een kom met alleen bouillon dus hij vroeg waar z'n vlees en noodles waren, zoals je verwacht als je noodlesoep bestelt. Toen hij bedacht dat hij dan vast zelf de rauwe noodles die op tafel stonden toe moest voegen kwam er 2 minuten later nog een dampende kom soep met vlees en noodles erin. En hij had het al zo warm :-).
Pepa viel onderweg naar huis in slaap en kon zo op bed overgeheveld worden met drager en al.


Wij wisselden elkaar af in het zwembad waar Novi en Tula en later ook Pepa spetterden totdat er meer gekat dan gezwommen werd en het tijd werd om eruit te gaan. Na drogen, lange kleren aantrekken tegen de muggen (het malariaverhaal maakte meer indruk dan gedacht op Novi, ze bleef er de hele avond over bezig), de nog blote delen insmeren en de gamelan (xylofoonachtig muziekinstrument) bespelen totdat alle gasten en personeel van ellende gevlucht waren (grapje) tuktukten we naar de avondmarkt om te eten.


Hier moeten we weer even onze weg zien te vinden in het aanbod bij de stalletjes. We proefden versgeperst suikerrietsap en zoals altijd wanneer je er maar 1 bestelt vindt iedereen het lekker (en wanneer je denkt ik neem er meteen voor iedereen eentje dan lusten ze het allemaal niet) dus haalden we er nog wat meer.


Daan en Tula aten gefrituurde worstjes en vleesballetjes met in stukjes geknipt stokbrood. Novi, Pepa en ik witte rijst met groenten. Hiermee picknickten we op de rand van een fontein.


Als toetje koos Novi een op spekkoek lijkende zoetigheid wat een schot in de roos bleek. Onderweg naar de laatste bestemming van de dag namen we in de tuktuk omstebeurt een hapje uit het zakje, de dames eensgezind arm in arm.


Op een blog had ik gelezen over een mini kermisje en de chauffeur wist gelukkig na een leuk spelletje hints wat ik bedoelde (voor de geïnteresseerde reiziger: het ligt in straat 213 naast het Park hotel).
Er waren 5 mini attracties met een klein reuzenrad, trampolines, fietsjes, een draaimolen en een spoortje met karretjes. Voor 1000 riel per ritje (20 eurocent) vermaakten de meiden zich hier heerlijk kneuterig. Pepa was het er heel erg niet mee eens dat ze uit de autootjes moest maar toch werd het tijd om naar huis en bed te gaan.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten