dinsdag 17 mei 2016

Koh Mak

Het inpakken van de tassen is in minder dan 5 minuten gepiept dus hadden we nog wat tijd over voor we naar de grens gebracht zouden worden. Zoals elke dag dansten de meiden de Hupsakee, inmiddels de themesong van onze vakantie. Gezusterlijk stapten ze in het wagentje van ons resort dat ons de paar kilometer naar de grens bracht, hand in hand en armpjes om elkaar heen.


Bij de grensovergang verliep alles zeer soepel (behalve toen Daan een moment z'n cool verloor terwijl hij 5 formulieren invulde en een mannetje zich ermee probeerde te bemoeien) en voor 9en waren we in Thailand.


De minibus stond waar we hem zochten, de ticketprijs wat we verwachtten, het was zo'n dag dat alles volgens plan verliep, heel fijn. In de zeer ruime minibus vloog de korte rit van 1,5 uur voorbij en aangekomen in Trat namen we een songtheaw naar het centrum om wat aankopen te doen (de tandpasta en wasmiddel waren alweer op) en te lunchen voordat we in een andere razendsnelle songtheaw stapten die ons naar de pier bracht. Het bleek dat we voor de speedboat voor Novi de volle mep moesten betalen. Op een pilaar stonden netjes streepjes bij 100 cm en 130 cm en Novi stak er ruim bovenuit dus telt als volwassene. Ik merkte net op 'nou daar gaat je ijsjesgeld' toen er prompt een ijscoscooter aangereden kwam. Aangezien wij natuurlijk niet de flauwsten zijn mochten ze heus een ijsje, met een chocolademasker voor Pepa als gevolg.

Heel hard gillen toen het restje lekkend ijsje weg moest omdat we aan boord gingen van de gelukkig niet volgestampte speedboat met voldoende reddingsvesten (die verplicht aan moesten). We kennen ook andere ervaringen van Thaise speedboten die veel meer kaartjes verkopen dan dat er plek is of zwemvesten zijn, dit vaart stukken fijner. Er zat niet veel anders op dan een tukje doen in de razende boot, je verstond elkaar toch niet en door de hoge zijkant zagen we ook niks. Na een klein uurtje kwamen we allemaal heerlijk uitgerust aan op Koh Mak.
< br /> Daan pleegde een belletje want onze pick up was nergens te bekennen, maar binnen 10 minuten kwam er iemand aan. Ze bracht ons naar de via AirBnB gehuurde Villa Hanuman, een privé vakantiewoning van een Duits gezin. Na zoveel dagen op soms hele kleine kamers doorgebracht te hebben met z'n vijven is dit een zee van ruimte: 3 verdiepingen met op elke verdieping een badkamer (je kan dit heel goed met meerdere stellen of grotere gezinnen huren) en een aparte kinderslaapkamer met stapelbed (met wat knuffelbeesten op het onderste bed, Tula helemaal blij). Beneden een buitendouche om na de stranddag het zand af te spoelen en een ton met strandspeelgoed (inclusief gratis hond, een echte welteverstaan).

We zetten de tassen neer en reden met de taximevrouw naar haar scooterverhuur waar Novi en Tula allebei hun favoriet mochten uitzoeken. Oorspronkelijk hadden we gedacht alles wel te kunnen lopen of fietsen maar na de rit naar ons huis leek scooters huren toch een slimmer plan. Ik heb nog nooit gereden maar Koh Mak is zo'n rustig, klein en vlak eiland met goede wegen dat dit voor een beginneling goed te doen is. Even oefenen de eerste 5 minuten maar 's middags reed ik al op m'n slippers en 's avonds in het donker alsof ik altijd al op een scooter heb gereden. We kochten drinken en chipjes en thuis zochten de dames het chillste plekje van het huis op voor de tv.

Eind van de middag scooterden we via 2 verkeerde afslagen naar een willekeurig strand. Het bleek een uitstekende keus te zijn want er was een barretje met schommels en maar 1 ander gezin op het hele strand. Het water was bizar warm, alsof je in een heet bad stapt. Als je uit de zee komt voelt de buitentemperatuur met tegen de 40 graden zelfs koel aan. We genoten van de prachtig ondergaande zon en ik wisselde wat info uit met het Zwitserse gezin dat hier al voor de 2e keer 3 weken is. In onze zwemkleding en onder het zand stapten we net voor het donker op de scooters naar huis en douchten we buiten met z'n allen in ons nakie, er is hier verder toch geen kip.

Weer de scooters op, het is echt heerlijk om zo rond te tuffen want er zitten goede lampen op. We aten bij Koh Mak Rooftop, waarvan je toch verwacht dat je dan op een dak terecht komt maar nee. Wel kwamen er heerlijke verse pizza's uit de houtoven. De kinders konden het hele proces vanaf hun barkruk volgen en werden als toetje vermaakt door de pizzabakker en zijn stuiterbaltrucs (3x raden wie er de stuiterbal mee naar huis mocht nemen).


Als een van de laatsten was Daan nu aan de beurt om last van zijn buik te krijgen. Daarom reed ik vanochtend met Novi en Tula achterop m'n scooter een rondje om ontbijt te zoeken. Later die ochtend ging ik weer een level omhoog in het scooterrijden want toen vertrok ik met 3 meisjes achterop naar het strand.

Daan heeft wel de beste accommodatie uitgekozen om een dagje thuis te blijven, hoewel hij het hier wel zonder wifi moet stellen maar we hebben wel een flinke tv met dvd collectie. De meiden vermaakten zich prima met al het meegesleepte strandspeelgoed totdat ik per ongeluk de grote schaafwond op Tula's knie raakte met het frisbeeën die weer open ging en bloedde, toen was het tijd om naar huis te gaan. Omdat Daan het bij toast hield en Pepa in slaap was gevallen reed ik met Novi en Tula naar een eettentje waar het eten wel veel maar niet zo lekker was. Toch bleven we best lang zitten want we genoten even van het rustig ergens zitten zonder Pepa en ook van de wifi. Na een heerlijk uurtje zonnebaden op ons bovenste terras samen met Tula die naast me in de schaduw een spelletje op de iPad deed was het tijd voor stranddag deel 2. Eerst langs de winkel voor een ijsje en daarna door naar weer hetzelfde strand als gister en vanochtend. Ik weet dat het een klein eiland is maar ik ben toch bang dat ik verdwaal. Ik ben echt een kluns qua route en zie mezelf al ergens stranden met 3 kinderen, en dan niet stranden zoals de bedoeling was. Als Daan zich wat beter zou voelen zou hij ook nog komen en gelukkig reed hij niet veel later ook het strand op. We genoten van dit heerlijke plekje met een gezellig strandbarretje met leuke gasten. Pepa vindt het er ook geweldig, die zit het liefst in d'r eentje aan de bar, ik maak geen grapje.

We bouwden een zandkasteel wat redelijk mislukte, volgende keer beter. Toen de zon onderging raapten we 2 tassen vol strandspeelgoed op en douchten op het strand. Onderweg naar huis droogden we op en zo konden we snel weer op weg om wat te eten. Daan hield het gezien zijn buik graag bij witte rijst dus bezochten we de plaatselijke simpele eettoko die ook favoriet bleek bij de Koh Makkers want er werd af en aan gereden door mensen die er eten kwamen afhalen. Nou hopen dat het eten ook gewoon binnenblijft.

De samenvatting van deze dag en waarschijnlijk ook van de komende dagen is: ontbijt (bij een heel huis horen ook weer wat huishoudelijke taken, vast wennen voor thuis, dus de meiden moesten ook aan de slag),

strand (weer 2x naar onze vaste stek, dat je op je derde dag toch al een stamstrandbar kan hebben, best gek, Pepa deed er een heerlijk slaapje),

lunchen (belegde broodjes bij een Duitse bakkerij), thuis chillen (ik zonnebaden op het hoogste terras, meiden een filmpje), strand (Pepa pakte na het douchen de hele clientèle in toen ze in haar blote billen op tafel stond te dansen waar ik haar afdroogde en d'r luier aandeed, schudden met die billen),

avondeten (niemand last van buik dus allebei aan een lekkere curry en de meiden voor de zoveelste keer patat).

Weer een scooterlevel omhoog want vandaag ging Pepa los tussen Novi en mij in (daarvoor deed ik haar steeds in de drager) en ze blijft net als bij het kayakken netjes rustig zitten.

Met mijn 2 vroegste vogeltjes begon ik de dag met een fruitontbijt.

Net voor een enorme regenbui waren we op het strand en hebben we een paar uur naar de kletterende regen gekeken en heel veel gelezen terwijl Pepa overal doorheen sliep.

Voor de lunch bleven we voor de verandering eens gewoon zitten in onze bar want we hadden ontdekt dat ze ook eten serveren. Het was inmiddels opgeklaard en we reden via de supermarkt waar we voor de deur een ijsje aten (terwijl de kassière tv ligt te kijken tot er eens een klant binnenkomt) naar huis voor de middagrust (tukje, filmpje, zonnen want die brak inmiddels door).

Eind van de middag natuurlijk weer terug naar het strand waar we in plaats van een zandkasteel een slang maakten, geïnspireerd doordat er op de menukaart 'snake' stond (wat dus snack moest zijn maar waardoor ik even dacht dat ze echt slang serveren).

Toen de schemer inviel werden we verjaagd door een enorme horde grote vliegbeesten, waarschijnlijk door de regen tevoorschijn gekomen want die hadden we nog niet eerder gezien. We dineerden weer bij de pizzeria en Novi was helemaal happy want ze mocht haar eigen pizza maken (Tula was nog steeds in shock door alle insecten en zat op haar stoel te zielepieten).


Om eens wat verandering in onze eilanddagen aan te brengen reden we na ons fruitontbijt naar het Cococape Resort waar we gebruik maakten van het bijzonder leuke zwembad.

We dachten eerst dat het onderste stuk een soort vijver was maar het bleek het deel te zijn waar de nogal steile glijbaan op uit kwam (waarvan ik eerst twijfelde of het wel een glijbaan was). Volop glijpret voor de meiden. Pepa deed na alle opwinding een tukje, Tula brak een glas en toen de blote delen rood uit begonnen te slaan was het tijd om weer op te stappen.

Hop in je zwemkleding op de scooters, drogen doen we onderweg wel. Er zijn hier zeer weinig toeristen (en dan is het laagseizoen pas net begonnen) dus schuiven we zo een eettentje in waar niemand zit. Novi en Tula hebben flinke zweetuitslag dus de shirtjes gaan zodra we uit de zon zijn direct uit. In zwembroek/luier aan de lunch.

Het scooterrijden bevalt ons erg goed, we zouden niet meer zonder willen. Toen we net thuis kwamen na de lunch liepen er 2 verdwaalde net aangekomen backpackers langs die we een lift hebben gegeven naar de hoofdstraat (terwijl de meiden even thuis bleven), maar met kleine meisjes achterop rijdt toch stukken makkelijker. Het is heerlijk zo in je strandoutfit op te stappen (Pepa zat vandaag zelfs in d'r blootje op de scooter zonder luier) en dat er geen verkeer is hier. Wel 's avonds in het donker veel overstekende dikke padden en schorpioenen. En vanavond hebben we een vuurvliegje gespot, toch nog eentje deze vakantie.


Omdat het de hele nacht geregend had en onze trappen niet overdekt zijn was alles spekglad en moest er eerst flink gedweild worden. Het bleef de hele ochtend spetteren dus speelden we yahtzee, maakten gekke selfies, 'verkleedden' (plastic zak, theedoek, sarong) de meisjes zich als superhelden en keken daarna een filmpje. Pepa heeft thuis nog nooit langer dan 5 minuten rustig voor de televisie gezeten maar hier heeft ze onder leiding van haar grote zussen het chillen voor de tv helemaal ontdekt.

Tegen de middag kwam de zon weer tevoorschijn en reden we naar het Cococape Resort voor lunch, wifi en ook nog een ijsje want we zaten zo lekker, de meiden voor de tv naar muay thai boxen te kijken en ik werkte het blog bij.

Door naar het strand waar de lucht al snel weer betrok en we ons dus weer in de bar vermaakten met lezen, iPad en Daan z'n telefoon. De wifi bij onze vaste strandtent is al sinds de vorige regenbui uitgevallen maar we hebben de grootste lol met alle oude what's app gesprekken doorlezen en de foto's, filmpjes en gesproken tekstberichten daarin bekijken/luisteren. Als Novi en Tula 's ochtends voor 6en wakker zijn doen ze dit ook altijd. Op een dag werd ik wakker toen Tula me kwam vertellen dat ze een heel erg grappig filpmje keken van 'een echte mevrouw met hele dikke bewegende borsten' (Nixon's kerstgroet :-).

Toen het eindelijk droog werd snelden we naar huis, trokken wat kleren aan en slipten over ons modderpad naar een Zwitsers restaurantje (hier keken ze formule 1 tijdens het wachten op het eten, het maakt ze echt niet uit wat er op tv is als het maar beweegt).

Door de regen kwamen er toen we net klaar waren met eten en het pikkedonker werd honderden grootgevleugelde eendagsvliegen tevoorschijn. De gekko's op de muren hoefden alleen maar te wachten totdat er een in hun bek vloog voor een lekker snackje. Ook de paddenbevolking kwam massaal buitenspelen om van dit smikkeluurtje gebruik te maken, we moesten er heel wat omzeilen op de terugweg. We reden bij elke lantaarnpaal door een zwerm van die beesten heen, Novi werd er bijna hysterisch van en Tula vond het geweldig, die hield van de spanning niet meer op met kletsen . Gelukkig zat ze achter m'n rug anders had ze zo een mond vol met vliegen.

Onze laatste eilanddag brachten we door met zwemmen in de infinitypool van het chique Seavana Resort (na het plassen kwamen Novi en Tula enthousiast melden dat de kraan geweldig was, het leek wel een waterval), lunchen bij de Duitse bakker (we waarderen de goede broodjes), tijdens een regenbui thuis een filmpje kijken (voor de tigste keer Big Hero 6), naar het strand waar we met z'n vijven een paar uur van de warme zee genoten en Daan wat meisjes de lucht in wierp en als afsluiter dinner bij onze favoriete pizzeria.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten